Gün olur, ülküsüz insanlara

gıpta ile bakasınız gelir.

Rahat yaşarlar. Tıpkı şairin

söylediği gibi: Akl-ı şuurları

vardır, güzel severler. Bade

içerler ve nihayet göçüp giderler.

mücâdele içinde ömür

tüketirler. Hemen herkesle,

her şeyle zaman

zaman çatıştıkları görülür.

Arkadaşları ile, aileleri ile,

hattâ sevdikleri ile... Belli

bir ülkünün esaslarından

ziyade politikanın değişen

icaplarına uymayı tercih

eden kudret sahipleri ile de sık sık ihtilâfa

düşerler. Çok defa, başları belaya girer;

gene de sinmezler. Bu halleri kalabalıklara

göre, uslanmamaktır; kendilerine göre de,

yılmamak.

Bir lokma, bir hırka o’na yeter. Paraya

karşı o kadar müstağnidir ki, halkın hayretine

sebep olur. Herkesin istediğini

istemez, ne istediğini de herkes anlayamaz.

Kendi zevkleri dışında zevk

tanımayanların gözünde zevksiz bir

adamdır! Küçümserler onu, hayatı

anlamamakla, üç günlük dünyanın

hakkını vermemekle itham ederler.

Böyle davranışlara hiç önem

vermez. Elverir ki, inandığına

dokunulmasın!

Olmayacak fikirlerin rüyasına

dalmış öylece uyumakta,

başkalarını da uyumağa teşvik

etmekte...

Bir gün fikirlerinin gerçekleştiği

görülse bile, O’na hiç

kimse aferin demez. Üstelik,

Böyle olacağı zaten belli idi. Buyurulur.

Ülkücünün, ülküsü ile münasebeti, hakiki bir

aşkta sevenle sevgilinin münasebetine benzer.

sitemi eksik etmez, incinmeğe de hiç gelemez.

Diğer sahalarda umumiyetle dikkatsiz

hareket eden ülkücü, sevgili bahis konusu

oldu mu baştanbaşa haysiyet kesilir. Şahsına

fenalık yapanlara pek aldırmaz ama,

ülküsüne yan gözle bakanlara tahammülü

Ülküsüne hizmet edenlere son derece

hürmetkârdır. Gerçek âşıklar gibidir; kıskanmaz.

Sevgilinin sevildikçe güzelleşeceğini

bilir. Sevmenin gururu yegâne süsüdür.

Yapma derler, hayatını heba etme

derler, gününü gün et derler. O kadar çok

şey söylerler ki, hiç bitmez. O hepsini dinler,

ama hiçbirini tutmaz, gene bildiği gibi yaşar.

bu adamlar, daha çok kazanmalarına, daha

rahat yaşamalarına mâni olacak sanırlar da,

ülkücüyü hep ezmeğe çalışırlar! Ne garip tecellidir

ki, ülkücünün gayretlerinden en çok

faydalananlar da eyyamperestlerdir.

Gün gelir, ecel hükmünü icra eder, ülkücü

dünyasını değiştirir. Kalabalık o’na acır,

daha iyi yaşamış olmasını temenni eder.

Halbuki o, inançları uğrunda yaşamanın

hazzını tadamadıkları için ömrü boyunca

kalabalıklara acımıştır.